Little Trouble Girls: november 2009

Voor ONZE LEVER zijn door de repetities heen verschillende teksten geschreven. Teksten die we uitgeprobeerd hebben en waar we om verschillende redenen alleen brokstukken van gebruiken of helemaal uit de voorstelling halen. Nu we nog iets langer dan een week repeteren, weten we nog steeds niet wat we wel en niet gebruiken. Momenteel ziet het er naar uit dat er steeds minder tekst in terecht komt. Ben benieuwd hoe het er over een week uit gaat zien.

Hieronder een van de teksten die ooit als voorstellingsmateriaal werden gebruikt. Het idee was een soort post-apocalyptische sage in één zin te vertellen. Misschien later meer.

En ik zie paarden in de fik huilend naar hun moeder vragen, hun vleugels vlogen weg, knalden tegen laurierbomen en tuimelden over de hoofden van Baskische boomkonijnen, hun wollige vingers omklemmen het gereedschap van een offerritueel en ze drinken het bloed van hun jongste kinderen gulzig terwijl de stewards en ander dienstdoend personeel vanuit mosterdgele zeppelins wanhopig pamfletten naar beneden gooien waarop gewag wordt gemaakt van een fictieve polemiek tussen de twee gevreesde hofcomponisten Schaedlich en Chailly, die laatste haalde de woede op de hals van minister Termeer van het departement van Gezondheid en Medicijnen door openlijk het blasfemische karakter van patiënten van de gele graskoorts te bezingen, stervend in augustus zullen zij nooit het nieuwe winterlicht zien en liggen nu te creperen in een ruime, marmeren koepel, waar veertig schapen continu lichaamshaar weggrazen, terwijl bij de poorten de weerbarstige vaders met hun stokmessen klokken in het zand tekenen op een terrein waar een insectenleger van mieren, kevers en wormen, aangevuld door twintig kruisspinnen een oorlog voorbereid op het leger van de amfibieen, dat hoofdzakelijk uit drie kikkers bestaat, die lui en vet, na jaren van bunkeren, de hele dag hun orgels bespeelden in hun bordelen gemaakt van waterkroos en hun slaven, de weesvliegjes, dwongen tot het zachtjes fluisteren van gedichten ter verering van hun meesters, terwijl hun verdrietige bestaan indrukwekkend overhoop zal worden gegooid door een brandend brokstuk dat afkomstig is van het zijspan van de motor waarmee de meesterspion Mustafa Bornbach vier continenten bereed en net een lift heeft gegeven aan collega en tevens voor de vierde keer zijn verloofde Tsjitske Jönsson, die reizend onder het pseudoniem Didi Laferrière in de zijspan gezeten wel de boobytrap in de vorm van een oude, leren jas op de stoffige landweg had zien liggen, maar niet de tegenwoordigheid van geest had om de link te leggen met een van hen rivalen die hun dood eisten door in hun onderarmen de initialen van hun slachtoffers te kerven met messen speciaal vervaardigd door een lange Soedannees waarvan niemand de naam weet en zijn wapens in een smid maakt die wordt verborgen achter een lijstenwinkel in de Zwavelbuurt, waar één van de twee oude dametjes die op dit moment een hartaanval krijgt door een bomontploffing in het nagelegen warenhuis tegelijkertijd beroofd wordt door Arie Sillvano, een junk die bekend staat in de buurt door zijn inmense voorkomen van een bodybuilder en voor de vierde keer in vier dagen geen straatroof pleegt voor smack, maar om geld in te zamelen voor een geslachtsoperatie van zijn minaar Robbie Hendrix die getuige is in een aquarium van een haai die een zwangere haai de buik opentbijt en de acht baby’s die er uit komen zwemmen opvreet, een bloederig tafereel dat bevestigt wordt door Robbie en zijn geheime minnaar Jeffrey Smitty die hun buik leegbraken op de vloer waar een scheur door heentrekt die nu 28 dagen zonder voelbare trilling een figuur uit een lijn getekend vormt recht door drie provincies en de vorm lijkt te hebben van een wenende, magere koe en als lijn begon in het gemeentehuis van Oude Werkerdam waar burgermeester Kalkhoven van de rug van zijn Milanese fauteuill springt met om zijn nek een blauwe kabel, bevestigt aan een kroonluchter, die hij bij zijn ten ambtstelling cadeau heeft gekregen van zijn jeugdvriend Alfred van Brederode, de gevreesde literair criticus, die dan in een hoofdstedelijk bordeel zijn sigaret dooft in de asbak op de peeskamer van Chantal Orie met wie hij zoeven een rollenspel speelde waarbij zij zichzelf waren, maar spelmatig hadden gewisseld van leeftijd, sekse en beroep, een spel waarbij zij de 23-jarige Evelien Darley uit haar slaap hielden, die in de aangrenzende bovenste kamer van een herenhuis op bed ligt en zich afvraagd wie de vader is van haar ongeboren kind, terwijl de daadwerkelijke vader, Robert van den Akker, in een scheikundelokaal aan een zenuwachtige leerling van het voortgezet onderwijs toont welke handelingen men verricht om een hondenoog te ontleden, niet wetend dat hij snijt in het oog van Simson, een zwarte terrier, die halfblind en mank door de industriehavens sluipt, op zoek naar de twee ratten die hij gisternacht betrapte bij het kapotvreten van zijn poot in een loods waar containers staan opgeslagen en waar een Nepalese minister de bril van haar ondergeschikte kapotslaat omdat hij een opmerking maakte die zij als seksueel intimederend interpretteerde, maar waarmee hij slechts wou wijzen op de erbarmelijke staat van een container die volgekalkt is met politieke leuzen die schreeuwen om herziening van het beleid van vice-premier Jeffrey Middelkoop, wiens dochter Marlies naakt in het zwembad van de buurman van haar ouders duikt, een stomme curator wiens laatste aankoop tot de doorbraak leidde van fotograaf Emitt Gucci, die in een loft, waar na zijn intrek niemand meer is geweest, in grote konijnenkooien een eekhoornfamilie met walnoten voert, terwijl hij de jongste nazaat, na stemming en toewijzing van zijn familieleden, in een oven stopt, zijn ogen gericht op een 6 jaar oude kalender die voor de maand september een landschap in het boerengehucht Meergraten toont, waar op dit moment een boerenzoon zichzelf kastijdt met een stok, daar hij zichzelf schuldig acht voor de zelfverdrinking van zijn geliefde, het melkmeisje Annelies Verdonck, dat vorige week met stenen in haar zakken beek Oude Griet inliep, omdat ze met een schaar de hamster van haar zusje had verminkt, dat nu het bloed van de rug van de minnaar van haar overleden zus likt en dikke, roze fluimen in het gras spuugt.

Little Trouble Girls

donderdag 26 november 2009

Leverteksten

dinsdag 24 november 2009

LITTLE TROUBLE GIRLS spelen ONZE LEVER

Volgers

Blogarchief

Over mij